Ulje žalfije

Žalfija je jedna od najstarijih lekovitih biljaka. Navode je svi antički medicinski pisci. Poznato je da je od sveg lekovitog bilja Karlo Veliki najviše cenio žalfiju. To se vidi i po onom njegovom strogom istorijskom zakonu, Kapitularima, u kojima ve

850,00 RSD

Komada:

Žalfija (Salvia sclarea) je jedna od najstarijih lekovitih biljaka. Navode je svi antički medicinski pisci. Poznato je da je od sveg lekovitog bilja Karlo Veliki najviše cenio žalfiju. To se vidi i po onom njegovom strogom istorijskom zakonu, Kapitularima, u kojima veliki vladar naređuje svim državnim imanjima (a to su uglavnom bili manastiri) da moraju gajiti stotinak raznih vrsta lekovitog bilja od kojih je na prvom mestu bila žalfija.

Latinski naziv čitavog roda Salvia potiče od latinske reči salvare, što znači spasti, spasavati, izlečiti, jer su je Rimljani još pre 2000 godina veoma cenili i na razne načine upotrebljavali za lečenje. Latinski naziv vrste, officinalis znači "koji se koristi".

Od žalfije se koristi isključivo list. Najlekovitiji list se dobija kad žalfija počne cvetati, a to je najčešće u maju. List se bere, suši i čuva pažljivo. Glavni lekoviti sastojak lista žalfije je isparljivo mirisno etarsko ulje, koga ima od 1,5 do 2,5 %. Oporost i lekovitost lista potiče od tanina. I gorke materije u žalfiji deluju lekovito.

Žalfija ulazi u sastav velikog broja preparata, koji se upotrebljavaju za ispiranje usta i grla kad nastanu upale i katari, jer su to dobra i bezopasna sredstva koja jačaju sluzokožu (dejstvo tanina) i deluju antiseptično (dejstvo etarskog ulja).

Do otkrića antibiotika žalfiju su vekovima upotrebljavali u obliku čaja protiv znojenja za obolele od tuberkuloze, jer smanjuje lučenje znojnih žlezda. Čaj i drugi lekovi načinjeni od žalfije upotrebljavaju se i za jačanje organizma.